Spreuke 31 Vrou

Ek wonder telke male of ek ‘n Spreuke 31 vrou is.  En ek is seker dat jy dit ook al telkemale gedoen het.

Julle kan wel vra hoekom ek nou oor dit wil skryf en die antwoord is eenvoudig.  Ek wil bepaal of ek een is.

Gisteraand besluit ek om daardie gedeelte oor en oor te lees tot dit insink en dames, groot was my verligting toe ek sien dat daar nêrens gepraat word van die ondankbare takies soos skottelgoedwas, stryk en afstof nie.  En as jy my werklik ken, sal jy weet hoe groot daardie verligting regtig is 🙂

Ek besef toe dat elke vrou wat getroud is en werk, werklik ‘n Spreuke 31 vrou is.  Ja, ons is!   Ons is dalk nie die beste huishoudsters nie, maar ons verkoop ons ware, ons hou toesig oor ons huishouding, ons werk hard, koop eiendom en pluk die vrugte van ons harde werk.

So as jy vandag voel dat jy nie ‘n Spreuke 31 vrou is nie, want jou huiswerk kom tweede na jou werk wat die brood huistoe bring.  Wees verseker, jy is ‘n Spreuke 31 vrou.

Jou waarde word nie bereken deur te bepaal hoe netjies jou huis is nie.  Jou waarde word bepaal deur die waarde wat jy toevoeg tot jou huishouding.

En die tuisteskeppers?  Jou waarde word bepaal deurdat jy die huishouding se wiele goed geolie laat loop.

Wat ek eintlik wil sê, is of jy in ‘n beroep staan of nie, jy is ‘n vrou, jy is ‘n wonderlike vrou, jy is ‘n vrou van waarde en jou waarde is veel meer as kosbare edelstene.

Lekker dag vir elke vrou hier in blogland.

Vrou, ek hou van jou!

Om vrou te wees is spesiaal en ek wil my amper verstout om te sê dat dit sekerlik die spesiaalste (as daar so ‘n woord is) benoeming is wat ‘n mens kan kry!

‘n Vrou kan fyn wees maar haar binneste so sterk soos ‘n leeu.  Sy kan stil wees maar haar stiltes spreek partykeer harder as die gedoef-doef van ‘n tiener se musiek.  Sy  kan vrae vra maar weet dat as sy na binne kyk, is die antwoorde reeds daar.  ‘n Vrou kan met ‘n glimlag en ‘n vriendelike gebaar die hardste mens op sy knieë bring.  ‘n Vrou hou die wêreld in die palm van haar hand en kan die vrede en vreugde van ‘n huishouding bepaal.

‘n Vrou bring ‘n spesifieke sagtheid in die lewe waarsonder dit net hard en ongenaakbaar sou wees.  ‘n Vrou verskaf die balans tussen jy moet en moet jy, jy gaan of gaan jy?

‘n Vrou kan ondersteun terwyl sy lei.  Sy kan opbou terwyl sy teregwys, liefhê terwyl sy ‘n harde woord spreek.

‘n Vrou verstaan haar plek in die lewe, die huwelik en rol as ma, vriendin, dogter en suster.  ‘n Vrou kan haar liefde versprei so wyd soos die Heer se genade sonder dat haar kruik leegraak.  Sy kan groot gee terwyl ‘n klein geskenk vir haar aan haar die wêreld se verskil kan maak.

‘n Vrou leef van dag tot dag en vra nie huldeblyke vir dit wat sy bereik nie.  Haar woorde en dade spreek vanself.  ‘n Vrou sal vreesloos die vyand aanvat as haar geliefdes bedreig word en sy sal aanhou baklei en soek tot ‘n oplossing gevind word.

‘n Vrou met
‘n hart soos ‘n leeu
‘n sag soos ‘n vlinder
kan vlieg soos ‘n spreeu
al is daar iets wat hinder.

‘n Vrou wat
gee met ‘n ope hand
luister met ‘n sagte oor
sal grense verbrand,
met die gehardste toor.

Mag elke vrou op aarde haar waarde besef en Vrouedag met passie vier!

Want sonder jou, vrou, sou die wêreld nie ‘n beter plek gewees het nie!

Sommer ‘n kwiekie

As mens nou die dag lis is, dan is mens lis.  Of gebruik ek nou die verkeerde lis?  Ja dit moet lus wees.  Daai lus met so diep asembelaaide U wat skoon die wind uit mens se seile vat.

Wanneer daai lus jou die dag beetpak, dan is daar geen uitkomkans nie.  Jy redeneer die kant toe en dan daai kant toe.  Probeer so half onskuldig wees maar daai brandende begeerde is in jou gemessel soos ‘n kool vuur en daar is net een ding wat dit kan blus!  En dit is ‘n plan.  Nie ‘n goed deurdente, haarfyn beplande plan nie.  Nee, dit moet so ‘n vinnige, in die hitte van die oomblik, paar oproepe maak besluit wees.  Anders is die gevoelentheid nie reg nie.

So het Pieter en Susan ook maar gedink.  Die lus het gepruttel vir ‘n paar dae en het amper oorkook status bereik.  Dis die dat Pieter vir Susan bel in haar ‘n opdrag gee om ‘n plekkie te vind waar hulle die vuurtjie kan blus.

Susan was ook nie links nie en het toe sommer ‘n rondawel by die dorp se dam bestel.  Dit is mos goedkoop en hulle gaan dit mos nou nie die heelnag gebruik nie.  Pieter was ook heel in sy skik met die reëlings en op die afgespreekte tyd ontmoet hulle mekaar by die rondawel.

Susan het die petalje (geen lakens, geen handdoeke en boonop so surerige reukie) so eenoog loer gegee en terstond besluit, “Hier gaan jy nie vir my neerlê nie.  Ek het ook darem my trots.”

Pieter het ook maar so bolangs geloer en die lustigheid afgesluk,  “Ons moet maar ‘n ander plekkie kry.”

“Ek dink ons moet maar by ‘n hotel inboek.  Dink jy hulle verhuur so by die uur?”   het Susan gewonder.

So het Susan agter hom aangedrentel in haar kar tot hy voor ‘n hotel stilhou.

“Ons soek ‘n kamer.  Ons is hier vir ‘n seminaar en sal hom nie lank nodig hê nie.” het Pieter so met die intrapslag met die aktetas in die hand met die deur in die huis geval.

“Yeah right,” het die ontvangs dame al chappie kouende geantwoord.  “Julle moet maar die gewone tarief betaal.  Ons rent nie per hour nie.”

Susan en Pieter het mekaar so onderlangs geloer.  Die boodskap was duidelik.  Niks en niemand gaan hulle keer om die vuurtjie te blus nie.

Met die, ruil Pieter die gewone tarief vir ‘n sleutel en hulle bestyg die trappe.

In die kamer, maak Pieter die aktetas oop en haal ‘n bottel sjampanje uit met twee glase.  Daar is nie ‘n dokument, papier of pen van ‘n dag oud in die aktetas nie.

“Trek uit!” beveel hy haar.

Susan begin giggel en begin sulke stadige draaibewegings met haar heupe maak.  Sy knoop haar bloes stadig oop en gaan staan voor Pieter.

Hy drup sjampanje tussen haar borste en begin dit oplek.  Sy vou haar arms agter om sy nek en gooi haar kop agteroor.

Hy gryp haar agterstewe en trek haar teen hom vas.

Sy kreun van opgeboude passie en druk hom sodat hy agteroor op die bed val.

Die wêreld en die ontvangsdame, wat presies weet waarmee hulle mee besig is, is totaal en al vergete.  Hulle word opgevang in hulle eie passie en liefde vir mekaar.

‘n Paar minute later lê hulle langs mekaar terwyl hulle asems jaag.  Altwee tevrede en uitgewoed.

Dan staan hulle op en trek aan.  Pieter knip die aktetas toe, draai na Susan en knipoog vir haar.

“Sien jou by die huis my vrou.”